In mijn jonge jaren zag ik best wat leeuwen en beren op mijn weg. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een kei was in het ‘kat uit de boom kijken’. Toen ik op mijn 16e mijn eerste hernia operatie onderging en daarna op mijn 17 een tweede hernia had kwam ik in een moeilijk tijd terecht. Ik zal je de details besparen. Lang verhaal kort; ik had het moeilijk en voor mijn ouders was het moeilijk mij te helpen. Het was voor mij en mijn ouders een moeilijke tijd.

Voor mijn ouders in de vraag hoe ze mij konden helpen. Ze voelden zich machteloos ook al probeerden ze van alles.     

En ik begreep plat gezegd geen bal van mijzelf. Voelde mij vooral schuldig omdat ik het leven zo zwaar vond. Inwendig zat ik met een streng opgeheven vingertje naar mijzelf te wijzen. 

Tijdens de kindercoachopleiding van Goudeerlijk kreeg ik met terugwerkende kracht begrip, voor alles wat ik als jong kind en puber had meegemaakt. Er vielen er kwartjes (jawel; ik ben uit de kwartjes tijd 🙂 en ontstond er ook het verlangen kinderen en ouders hierin mee te nemen.

Hoe fijn is het, als je jezelf gaat begrijpen? Ja; zonder die strenge wijsvinger naar jezelf. Als je al jong kan leren wat je wel helpt. 

Wat als ouders dit voor zichzelf weten en hun kinderen dit in de opvoeding mee kunnen geven? Op basis van mijn ervaring is hier het vuurtje gaan branden. 

Vanuit dat vuurtje van verlangen is de coachpraktijk ontstaan. Waar ik als ervaringsdeskundige met een flinke dosis professionele kennis aan het werk ben.  

Inmiddels ben ik zelf moeder. Ik ben natuurlijk gewoon moeder van onze kids, geen coach. Ook ik kan dan ervaren dat opvoeden ingewikkeld kan zijn. Ik kan mijzelf kwetsbaar voelen als ik zorgen bespreekbaar maakt. Mijn persoonlijke ervaring is dat veiligheid en een fijne sfeer heel belangrijk zijn om kwetsbare onderwerpen te delen. Het is daarom in de coachpraktijk één van de belangrijke (voor)waarden waaraan ik een bijdrage wil leveren.